De micro-blog site Twitter ligt onder vuur door de Amerikaanse overheid. Via Eweek Europe en HLN las ik dat de Amerikaanse overheid de accountgegevens van Wikileakssupporters wil bemachtigen. Twitter is in protest gegaan en heeft de betreffende accounts geïnformeerd. Twitter geeft ook aan dat Facebook en Google door de Amerikaanse overheid benaderd kunnen zijn om gegevens door te geven van betrokkene met Wikileaks.

Ik wil in deze blogpost niet stilstaan bij de gevolgen en acties die de Amerikaanse overheid uitoefent tegen Twitter en Wikileaks.  Interessanter is dat overheden overal ter wereld invloed proberen uit te oefenen op de nieuwe media platformen ((Twitter, Facebook, Youtube etc.) om bepaalde bericht verspreiding tegen te gaan. Elke overheid heeft zijn eigen manier voor het indammen van kritiek. Dit loopt uiteen van mensen procederen tot het stilleggen van een (social media) platform. Naarmate de invloed van deze platformen toeneemt, neemt tegelijkertijd ook de druk over publicatie op de platformen toe.

Zo was er in Turkije een ban op Youtube, omdat er beledigingen waren over Ataturk. Dit is volgens de wet verboden in Turkije, waardoor Youtube vervolgens geblokt werd voor de Turkse bevolking. Ook China kent een bekende controle op het internet en men heeft daar niet alle informatievoorziening die er in o.a. westerse landen te verkrijgen is. Een ander voorbeeld is India. India had inzicht  geëist in de berichten die verstuurd werden tussen Blackberry’s. En dan nu is de Amerikaanse overheid aan de beurt om mensen en bedrijven te procederen die ‘betrokken’ zijn met Wikileaks.

Alle argumenten voor overheidscontrole op de berichtgeving gaan onder het mom van ‘veiligheid’ en bescherming van de burger. Deze controle op de nieuwe media platformen is echter niets nieuws. Vroeger probeerden overheden ook al de tv, krant en radio te bespelen en te besturen. Tegenwoordig zijn daar de social media kanalen daar bijgekomen.

Een algemene vraag die voor overheden naar voren komt is in hoeverre zij controle kunnen behouden op de informatievoorziening voor de maatschappij? Tot nu toe laten controle acties onder het mom van veiligheid en terrorisme een hoop privacyschending en/of informatiebelemmering toe.